Maandag 18 juli ontstond er spontaan een brandje in het Weizigtpark. Het publiek werd in grote getale in vuur en vlam gezet door de Dulfer dance band. Het tweede concert in de reeks van Palm Parkies. Hans speelde de sax als altijd, lekker fel en bijna stotterend (staccato). Daardoor vlogen de vonken er al snel van af. Door de lange droogte duurde het dan ook niet lang dat Caravan van Duke Ellington gespeeld werd en  de vlakte van publiek geheel in brand stond.

Het vuurtje doofde wat tijdens de pauze maar daarna stookte Hans en zijn band de boel aardig op met een improvatie op Da ya think I’m sexy? van Rod Steward. Vervolgens voor iedere muzikant en (break)danser een solo. Opbrengst; het, gehavende, drumstokje van de drummer. Eerlijk gevangen maar bijna tegen mijn hoofd gegooid.

De Amsterdammers kwamen met bravour, zagen met bravour en overwonnen met bravour. Het blussen kon pas beginnen nadat de band uiteindelijk om 22.30 uur het podium verliet, terug naar Amsterdam.

Volgende week maandag 20.15 uur, zelfde plek, staat Lady Linn & her magnificent seven op het programma.